Presentation for Hilton Magazine- Winter 2011

Όσοι τον παρακολουθούμε χρόνια ξέρουμε πως τα πρώτα δείγματα της πολύ επιτυχημένης δουλειάς του- κοσμήματα, αξεσουάρ, ρούχα-φλέρταραν με το μπαρόκ. Οι «θεατράλε» συλλογές του ήταν τότε, κάποιες φορές σχεδιασμένες και για το θέατρο, το οποίο ανήκει στις βασικές σπουδές και αγάπες του. Από την άλλη, όλη αυτή η αναγεννησιακή χλιδή αφήνει χώρο και για το φολκλόρ, για το ethnic chic, για το militair, τονίζοντας την γυναικεία δύναμη και την αναμφισβήτητη εξουσία που μπορεί να ασκεί η γοητεία. Μέσα από τις επιδείξεις του, η γυναίκα εμφανίζεται κυρίαρχη, δυνατή, γοητευτικά εξουσιαστική, δεν φοβάται τη λάμψη, ούτε την υπερβολή, ενώ διαθέτει διαχρονική ομορφιά, χιούμορ και αυτοεπίγνωση. Καθόλου παράδοξο που η μούσα του ήταν πάντοτε- και εξακολουθεί να είναι- η Charlotte Rampling.

Το πιο χαρακτηριστικό ίσως που βλέπει κάποιος στα ρούχα και τα αξεσουάρ σας είναι οτι δεν φοβάστε να αναμείξετε ετερόκλητα στυλ. Πώς γίνεται το αποτέλεσμα να είναι πάντα τόσο αρμονικό;

   Την ίδια έκπληξη ένιωσα και εγώ όταν φέρνοντας μια τρέσα από κάποιο παζάρι του Αφγανιστάν και ράβοντας την σε ένα μπούστο, μου θύμισε στολή από τη Θράκη ή την Ήπειρο. Το ίδιο, άλλωστε συνέβη και με κομμάτια παλιά από αγορές του Παρισιού, του Λονδίνου και της Νέας Υόρκης, που συνδυάστηκαν υπέροχα με δικά μας βυζαντινά. Δεν πρόκειται για σύμπτωση. Οι υπόγειες συνδέσεις των πολιτισμών δημιουργούν ισχυρές εικαστικές συγγένειες και αν μπορέσεις να ταιριάξεις σωστά τα στοιχεία, έχεις ένα όμορφο αποτέλεσμα, που ενδεχομένως εμπεριέχει πολλές διαφορετικές κουλτούρες.

Στην εποχή της κρίσης η μόδα πλήττεται δραματικά. Παρά ταύτα, το ατελιέ σας παραμένει απόλυτα δημιουργικό, βγάζοντας ανελιππώς τις συλλογές της σεζόν και κρατώντας ζωηρό το ενδιαφέρον των πελατισσών του.

Αυτό συμβαίνει για δύο λόγους. Ο ένας είναι ότι η δουλειά μου, αλλά και η σχέση μου με το κοινό είναι προσωπικές. Οι τιμές, λοιπόν, προσαρμόστηκαν αμέσως στις ανάγκες αυτού του κοινού, χωρίς να χρειαστούν γι’ αυτό πολλές διαδικασίες. Από την άλλη, δουλεύω με πολλές μεγάλες μπουτίκ του εξωτερικού, οι οποίες φιλοξενούν μεγάλα ονόματα της μόδας όπου το κοινό αντέχει και κάτι πιο ακριβό, έχει όμως εξαιρετικά υψηλές απαιτήσεις. Με τον συναργάτη μου Γιάννη Λεμπέση, προσπαθούμε –και ευτυχώς το καταφέρνουμε- να τηρούμε αυτές τις υψηλές προϋποθέσεις, επομένως η κρίση μας κάνει απλώς πιο προσεκτικούς και πιο ευρηματικούς.

Είναι εύκολο να κρατήσετε χαμηλά τις τιμές, όταν δουλεύετε με όρους υψηλής ραπτικής;

Συμβαίνει με πολύ κόπο και ανάλογο ψάξιμο. Κατασκευάζω τις δημιουργίες μου στην Ελλάδα, βρίσκω όμως τις πρώτες ύλες στη χώρα παραγωγής τους. Δεν πηγαίνω στις εκθέσεις για να τα βρω όλα μαζί μία και καλή. Πηγαίνω στα παζάρια της Ανατολής ή της Δύσης και αγοράζω τις πέτρες, τα υφάσματα, τις τρέσες κατευθείαν από τους τεχνίτες. Έτσι, είμαι σίγουρος ότι είναι μοναδικά, αυθεντικά και ότι κατασκευάστηκαν με παραδοσιακές τεχνικές. Τα εφετινά γιλέκα μου έχουν τρέσες από το Αφγανιστάν, που από μόνες τους είναι κοσμήματα.

Από το αναγεννησιακό μπαρόκ στους Ναβάχο, και από την «άρτα και τα Γιάννενα» σε  militair σακάκια. Όλα, όμως, τα κομμάτια σας μπορούν να αναγνωριστούν ανάμεσα σε χιλιάδες. Πώς κάποιος δημιουργός αποκτά ταυτότητα;

Άγνωστο. Φαίνεται πως η προσωπική γραφή δηλώνει της παρουσία της ανεξαρτήτως υλικών. Πράγματι, περνώ διάφορες φάσεις. Στη συλλογή «Η Άρτα και τα Γιάννενα» είχα επιστρατεύσει τα αποθέματα του χιούμορ και του αυτοσαρκασμού μου. Όταν όμβς λίγο αργότερα δημιούργησα μια συλλογή πολύ πιο λιτή, πάλι ήμουν εγώ- και για πρώτη φορά χωρίς τύψεις- που δεν «φόρτωσα» τόσο πολύ με υλικά τις τσάντες ή τα κοσμήματα. Εξάλλου, σε ότι κάνω βάζω όλη την καλή μου ενέργεια. Όλα περνούν από τα χέρια μου. Δεν είναι βιομηχανία. Κάπου, δεν μπορεί, θα φαίνεται αυτό.

Οι τσάντες αποτελούν την νέα εικαστική σας πρόταση. Πρόκειται για τσάντες μεγάλες, πρακτικές, χρήσιμες, που φοριούνται όλες τις ώρες. Πώς εξηγείτε την πρόφατη λατρεία των γυναικών για τις επώνυμες τσάντες και πόσο «προσθέτει» μια τσάντα στη γυναικεία εμφάνιση;

Η βιομηχανία της μόδας επένδυσε στη γυναικεία τσάντα υποκαθιστώντας ουσιαστικά την υψηλή ραπτική, όπου το κοινό ήταν πολύ περιορισμένο. Πρόκειται για φαινόμενο του μάρκετινγκ, όμως οφείλω να παραδεχτώ ότι υπάρχουν τσάντες μεγάλως οίκων που αποτελούν πραγματικά έργα τέχνης. Από την άλλη, οι δικές μου αποτελούν μία συνέχεια της δουλειάς μου στην ίδια πάντα φιλοσοφία. Μοναδικές, από ειδικά κατεργασμένα δέρματα, δουλεμένες με αυθεντικά χειροποίητα στοιχεία και υλικά, εργονομικά μελετημένες για να τις κρατάς όλες τις ώρες. Μια ενδιαφέρουσα τσάντα που ταιριάζει στο στυλ μιας γυναίκας συμπληρώνει την εμφάνιση και αποτελεί έκφραση καλού γούστου.

Η μπουτίκ Dassios στο Κολωνάκι ήδη έχει βρει το κοινό της. Θα υπάρξει στο μέλλον κάποιος άλλος χώρος, όπου κάθε ενδιαφερόμενη θα βρίσκει μόνο δικά σας ρούχα ή αξεσουάρ;

Ευτυχώς έχουμε καταφέρει να βρισκόμαστε σε πολλά σημεία του πλανήτη και μάλιστα ανάμεσα σε πολύ μεγάλα ονόματα της μόδας. Στη μπουτίκ αναπτύσσεται διάλογος, επικοινωνία, παρέα με τις γυναίκες που εδώ και χρόνια αγοράζουν και αγαπούν τα κομμάτια μου. Τους δίνω ιδέες, μου δίνουν έμπνευση. Αν θέλω και άλλο κατάστημα; Δεν θα το φανταζόμουν τόσο σε ένα αστικό κέντρο όσο σε ένα διεθνές θέρετρο. Θα δούμε…